Gitarist en songwriter Johnny is een geboren Amsterdammer, maar staat midden in de Amerikaanse folktraditie. Akoestisch gitaarspel en een collectie cowboy-akkoorden vormen de basis van zijn debuutalbum Collecting Dinosaurs, waarop folk, rockabilly en exotica elkaar ontmoeten. Meer dan hier en daar een baslijntje, drums, een synthesizer of pedal steel heeft Johnny niet nodig voor zijn lo-fi indie-folkgeluid.
Achter de artiestennaam Johnny gaat Joost Abbel (Amsterdam, 1985) schuil, al jaren een bekende in de Amsterdamse muziekscene als gitarist bij Zorita, Dieter van der Westen en Juan Juan. Het afgelopen voorjaar besloot hij zijn eigen nummers op te nemen: hij sleep zijn teksten fijn, vormde ruizige telefoonopnames om tot volwaardige arrangementen en kon na een geslaagde crowdfundactie zijn droom waarmaken: een debuutalbum op vinyl.
De titelsong is een instrumentaal kunstwerkje, waarin je de nostalgie van het verzamelen van dino’s – de ultieme jaren-negentighobby – bijna kunt proeven; Niagara Falls is een ode aan alle avonturiers die de beroemdste waterval ter wereld hebben getrotseerd én het hebben overleefd; Hollywood Stars is een ontroerend nummer, geschreven op de katerige ochtend na een bijzondere begrafenis. Johnny schuwt het experiment niet, en durft het aan om zijn album, bestaande uit elf nummers, af te sluiten met een klassieke bossa nova, Until the Morning Comes: gewoon, omdat het kan.
Collecting Dinosaurs is een rauw en intiem debuut, waarin Johnny samen met zijn band (producent Merlijn Verboom op gitaar, Gijs Anders op drums en Robert Koomen op bas) de mogelijkheden van zelfgebouwde buizenapparatuur en verzameling fifties-microfoons verkent. Invloeden van Neil Young, Beck en Mark Knopfler klinken door in het veelzijdige album, dat werd opgenomen op old school tapemachines en dat werd gemasterd door Grammy-genomineerde Attie Bauw (The Scorpions, Judas Priest).