Laissez-moi is het debuut van de Haagse zangeres Tess Merlot. Na zich jarenlang op de chansons van grootheden als Jacques Brel, Charles Aznavour en Edith Piaf te hebben gestort, is daar nu het langverwachte album met voornamelijk eigen werk.
Het roer ging om in het turbulente jaar 2020. Tot de realisatie gekomen dat het leven te kort is om dromen uit te stellen, stofte de zangeres eerder geschreven teksten en melodieën af en begon ze met het polijsten ervan. Beetje bij beetje kwamen liedjes tot stand met behulp van muzikaal regisseur en pianist Guillaume Marcenac en boezemvriend en chansoncompagnon Leon Sibum. Lichtvoetige liedjes over de liefde vinden in een ver land of juist liefde voelen voor een stad. Maar ook aangrijpende, hartroerende chansons over een vervlogen, dierbare jeugd, de vriendschapsband met een grootouder of een bitterzoet afscheid.
Uit alle liedjes –zelfs de drie chansonvertolkingen die een bijzondere betekenis voor haar hebben- spreekt ontegenzeggelijk de stem van Tess, die er niet voor terugdeinst met volle overtuiging lief te hebben, avonturen aan te gaan, tranen de vrije loop te laten, maar vooral te schaterlachen. ‘Als een storm op zee, als een zeil in de wind: ik voel me vrij en houd nog altijd van sprookjes. Laat mij geloven dat alles mogelijk is’ zingt ze in titeltrack Laissez-moi.
Dit album, vol onweerstaanbare joie de vivre, is Tess ten voeten uit.