Als Maurice Ravel (mag hij rusten in vrede) dit zou heren vrees ik dat zijn onmiddellijke reactie zou zijn: ketterij!
Bekend als hij was om zijn precieze persoonlijkheid, die geen enkele wijziging in zijn muziek toe stond.
Mijn vader en ik zijn al jaren bezig (de eerste duo-plaat bevatte muziek van Debussy en Scriabin) om de grenzen van de westerse klassieke muziek op te rekken door jazz- improvisatie en vocabulaire toe te voegen. Dit album is gemaakt achter één vleugel, een gegeven dat nog meer uitdaging met zich mee brengt. Gelukkig is het voor vader en zoon geen last om samen vele uren door te brengen achter de vleugel om uit te vogelen: moet deze noot nou wel zo hard?
Het album is een fusie van al het bovenstaande: van jazz en klassiek, van compositie en improvisatie, klassiek en modern mede mogelijk gemaakt door vader en zoon achter één van de mooiste instrumenten: de piano.