Trompettist Gidon Nunes Vaz studeerde in 2015 af voor zijn Master aan het Conservatorium van Amsterdam. De meeste studiejaren werd hij onderricht door trompettist Ruud Breuls. Gedurende zijn Master heeft hij ook gestudeerd bij Terell Stafford en John Swana aan Temple University (Philadelphia, USA) in 2013. Voortkomend uit de jazzworkshops van Peter Guidi, op zeer jonge leeftijd, is Nunes Vaz al ruim vijftien jaren betrokken in de Nederlandse jazz scène. Naast zijn eigen ensembles: een sextet en kwartet, is hij ook een veelgevraagde “sideman” in Nederland. Onder andere bij: The Eric Ineke JazzXpress, John Engels Quintet, het Rein de Graaff Quintet samen met saxofonist Gary Smulyan en in talloze professionele big bands en ensembles. In 2008 won Nunes Vaz de Baseline Codarts Jazz Award, uitgereikt door bassist Hein van de Geyn en saxofonist Ab Schaap. Inmiddels heeft hij een aantal albums geproduceerd. Zijn albums worden momenteel zeer goed ontvangen in Japan, waar hij wordt gezien als een “new original” van Nederlandse bodem. Saxofonist Benjamin Herman deelt deze gedachte: “A standard-bearer for a new generation of jazz trumpeters in Holland and a band leader of exquisite taste, Gidon is a wonderful example of the great times we live in.” Met zijn sextet en kwartet brengt Nunes Vaz de luisteraar tot de kern van de muziek, jazz muziek in zijne pure vorm… swingend en met elementen van de blues.
Over het project
Ik werd gevraagd om afgelopen september op het Generations Jazz Festival te spelen, in Apeldoorn. Hiervoor heb ik deze nieuwe groep bij elkaar gebeld. Ik had voorheen al een sextet en heb de afgelopen 5 jaar regelmatig eigen werk geschreven voor deze samenstelling. Voor deze nieuwe line-up ben ik arrangementen gaan afschrijven en werk dat ik nog had liggen heb ik er weer bij gehaald. Alle musici op dit album zijn collega’s/vrienden wiens spel ik zeer goed vind en naar mijn mening hebben al deze musici een unieke toevoegende stem in het Nederlandse jazz landschap.
De natuurlijke chemie van de groep werd meteen duidelijk bij de eerste repetitie. Alles viel meteen naadloos in elkaar, alsof het een groep is die al jaren speelde. Dit was zo’n ongelofelijke ervaring dat ik na ons optreden op het festival de jongens heb gevraagd of ze twee weken later de studio in wilden duiken. Iedereen was erg enthousiast. Ik heb toen bewust besloten geen repetitie meer te doen omdat ik de frisheid erin wilde houden. Geen routine in de stukken, maar het ontdekken van de muziek in het moment op de opname zien vast te leggen. In overleg met de studio kon in twee weken later terecht. Maar vanwege de omstandigheden en drukte hadden we maar een tijdsblok van 4 uur. We hebben vervolgens met de groep de stukken in 3,5 uur erop gezet. Een of twee takes per stuk gemiddeld. Meer was niet nodig omdat ieders input van nature het geheel omhoog tilde. Dit was een erg bijzonder ervaring omdat ik niet vaak meemaak met een groep zo snel tot de kern van de muziek te komen. De boodschap van en achter de muziek heb ik geprobeerd in de linernotes samen te vatten en zal ik hieronder delen: “With a new formation of extraordinary musicians, we were lucky to have an opportunity in a time window in which we were allowed to gather. I am thankful for the efforts and musicality of my friends, which made it possible to record this music. It gave me hope witnessing a spirit that remains alive in us. The spirit of JAZZ in a time of restrictions and external disbalance. I hope this can inspire others too. To find joy, peace and creativity within the realm of their inner world.” – Gidon
De prachtige pen tekening vermelden die mijn moeder Dina Nunes Vaz heeft getekend. Deze is gebruikt voor de album hoes en sluit perfect aan bij de sfeer van de muziek en boodschap van het album.
